حسن سه روز

حسن به توصیه خان دایی صبح اول صبح رفت سر کار آرایشگری، قرار بود شاگردی کنه و کم کم برای خودش یک سلمونی بزنه، اما سه روز که سر اون کار موند، مثه تموم دفعات قبل اومد بیرون و گفت برم سراغ یه کار دیگه. اونقدری صبر نداشت تا بتونه از کارخودش نتیجه لازم رو بگیره.

این موضوع رو شما در خیلی از بیماران مشاهده می کنید، مخصوصا بیمارانی که بیماری متابولیک دارند و درمانشون زمانبر هست و در کنار درمان دارویی باید یه رژیم خاصی رو هم رعایت کنند. اطراف خودتون بیمار دیابتی یا فشارخونی دارید؟ تا حالا دقت کردین که واقعا چقدر به دستورات پزشک توجه میکنند؟ چقدر با جدیت درمان خودشون رو ادامه می دهند؟

مریض به چی نگاه می کند؟

تو دنیای سریع و فست فودی الان ذهن ما آماده ی پاداش های لحظه ای هست و نمیتونه تحمل و تداوم خودشو نگه داره، افراد متخصص در علم اعصاب می گویند یکی ازکارکردهای عالی مغز ما عملگرایی و تداوم داشتن در انجام یک عمل هست. اما با مدل زندگی خودمون باعث تضعیف این کارکردها شدیم.

اینجاست که بیمار، هم شروع درمان خودش رو به تاخیر می اندازد، هم بعد از شروع  درمان خیلی زود خسته می شود، تداوم خودش رو از دست می دهد. بیمار به سبک نادرست سالهای زیادی که پشت سر گذاشته نگاه نمی کند، سالهای زیادی که باعث بیماریش شده، ولی انتظار اصلاح ناگهانی را دارد.

چرا بیماران درمان را رها می کنند؟

1-قبل از شروع درمان توسط پزشک توجیه نمی شوند

2-خود بیمار برای درمان آماده نیست

3-مکانیسم بیماری و زمان درمان توضیح داده نمی شود

4-بیمار به جامعه ی اطراف خودش نگاه می کند

5-بیمار به داروها بی اعتماد است

6-مشکلات افسردگی

برنامه درمان

برای حفظ بیمار در سیر درمان شما باید یک برنامه مشخص داشته باشید و ازدستورات یک چک لیست پیروی کنید:

1.بیمار نسبت به بیماری و شرایط به وجود آمدن بیماری کاملا آگاه باشد،کتاب هایی به او معرفی بشود یا کاتالوگ هایی در اختیارش قرار بگیرد

2.پزشک توضیح کاملی درباره روند درمان و علت انتخاب درمان به بیمار بگوید

3.بیمار یک برنامه ریزی و روتین روزانه داشته باشد تا به راحتی از سیستم درمانی خارج نشود(روتین ورزشی، روتین خواب، روتین تغذیه ایی با برنامه تغذیه مشخص و …)

4.اهداف کوتاه مدتی برای بیماری خودش داشته باشد و برای چک کردن اهداف کوتاه مدت از برنامه کاغذی یا برنامه گوشی استفاده کندو نتایج عملکردش را روزانه ببیند.

5.با سایر افراد معاشرت کند، بخصوص افرادی که در کنترل بیماری موفق هستند مانند انجمن های بیماران تا انگیزه لازم برای درمان را داشته باشد.

6.برنامه درمانی و ویزیت و پیگیری تا یک ماه آینده برای فرد وجود داشته باشد

7.ترکیب مناسبی از درمان دارویی، تغذیه ای و سبک زندگی خاص فرد در نظر گرفته شود.